غم تو خانه نشینم کرده منو دیوارو ساعت باهم هرروز تنهایمان را به شب میرسانیم

             جمله روزگارم برخلاف ارزوهایم گذشت را انقدر تکرار کردم باور کردم که تنهایم

                        واین قسمت من شده             وتمام بی کسی مرا جبران کرده 

  دیگر نمیخواهم کسی دستم را بگیردخودم تنها از کوه تنهایی رابالا میروم..

          که در اوج تنهاییم بگذرد وبرگشتن برایم سخت باشد

               صبح داشتم گریه میکردم یهو به نظر رسید یه چیزی بگم

چشم هایم دیگر قول میدهم بیهوده نریزم ارزش شما بیشتراز دیگران است

   شما نباشید انها رانمیتوان با چهره واقعی دید

شعر:اناهیتا مقدم